Róża pnąca 'żółta' (Rosa) Sadzonka

Róże to najpiękniejszy i zarazem najpopularniejszy kwiat na świecie – często określana jest mianem 'królowa ogrodu'.

Naturalnie występują wyłącznie na półkuli północnej. Prawdopodobnie kolebką róż jest Azja wschodnia – konkretnie obszar Chin.

Róże to krzewy osiągające od 0,5 – 3m (a nawet do 6m), o pędach kolczastych, które w zależności od odmiany mogą być proste bądź łukowate , płożące lub pnące.

Młode zielone pędy z czasem drewnieją, pokrywając się szaro – brunatną korą.

Łodygi róż pokryte są kolcami, czasem owłosione, rzadziej bezbronne. Listki zielone o kształcie eliptycznym, jajowatym lub okrągłym.

Głównym walorem krzewów różanych są kwiaty – duże, najczęściej pachnące, osadzone pojedynczo bądź w kwiatostanach.

Szacuje się, że istnieje ok. 4000 odmian róż. Ogromna różnorodność wynika z łatwego tworzenia mieszańców międzygatunkowych.

Jeśli ktoś miał okazję zwiedzać rosarium latem, nigdy nie zapomni zachwycającego widoku, który niejednokrotnie okazuje się także rajem dla zmysłów.

Oprócz walorów estetycznych róże odgrywają dużą rolę w różnych dziedzinach życia ludzkiego. Są elementami architektury, literatury, sztuki,

heraldyki, zdobnictwa. Róże na stałe ukształtowały się także w symbolice – w naszej kulturze goszczą jako symbol miłości i cierpienia.

Róże pnące nazywane także czepnymi - uznaje się za najczęściej uprawiane przez ogrodników. Tylko pozornie nazywane są pnączami, gdyż właściwie nie posiadają one organów czepnych, tylko kolce, które pomagają im się podtrzymać, co sprawia, że wymagają stosowania podpór i podwiązywania do nich.

Głównym walorem róż pnących są długie pędy, z zachwycającymi kwiatostanami – kwiaty zebrane w grona ok. 5-25 sztuk.

Pokaźne rozmiary rośliny, niezliczona ilość kwiatów oraz intensywny zapach wabiący motyle, wprowadzą każdego w wyjątkowy klimat zaczarowanego ogrodu.

Róża pnąca uprawa:

Róże to rośliny szlachetne, wymagające odpowiedniej uprawy i pielęgnacji.

Róże pnące najlepiej obsadzać na stanowiskach słonecznych i częściowo osłoniętych (stanowisko wietrzne zwiększa ryzyko występowania chorób grzybiczych i połamania pędów obciążonych kwiatami).

Pędy wymagają wsparcia na podporach i odpowiedniego formowania – należy pamiętać, aby zapewnić roślinie odpowiednią cyrkulację powietrza (nie zaleca się umieszczać przy wilgotnych ścianach).

Tylko nieliczne odmiany lubią półcień. Potrzebują żyznej wilgotnej, dobrze przewietrzonej gleby.

Najlepsza jest ziemia gliniasto – piaszczysta o pH 6-7. Podczas sadzenia należy dodać kompost lub dobrze rozłożony obornik. Ciężką glebę możemy rozluźnić piaskiem lub żwirem. Unikajmy sadzenia w miejscach gdzie rosły już róże, gdyż w takim w podłożu bytują zarodniki grzybów i szkodniki.

Bardzo ważne dla prawidłowego wzrostu i bujnego kwitnienia jest odpowiednie 'odżywianie' rośliny, specjalnie dobranymi nawozami (mineralne wieloskładnikowe).

Róże należy przycinać – zabieg ten powoduje, że roślina jest odpowiednio uformowana i gwarantuje obfite kwitnienie. Róże pnące po raz pierwszy przycinamy w trzecim roku po posadzeniu. Róże powtarzające kwitnienie przycinamy na wiosnę.

Pędy należy ścinać ukośnie, 0,5 cm nad oczkiem skierowanym na zewnątrz korony. Zaleca się pozostawić 3-5 pędów przewodzących (głównych), a pędy boczne należy skrócić do 30 -40 cm (pozostawić 5-6 oczek). Warto pamiętać także o regularnym usuwaniu zaschniętych kwiatostanów i martwych gałęzi.

Wszystkie krzewy na zimę powinny być wysoko kopczykowane. Odmiany wrażliwe warto nakrywać dodatkowo stroiszem, suchymi liśćmi, ewentualnie agrowłókniną.