Irga - Uprawa, Pielęgnacja, Problemy
Irga Cotoneaster to roślinka, która w naturalnym środowisku rozsiewa się po środkowej Azji, a szczególnie w rejonie jeziora Bajkał. Wygląda jak krzewy przystojniaków, osiągające wysokość 1-2 m, które rosną w górę, jakby chciały sięgnąć chmur. Ich liście to jajowate cuda, mające 2-5 cm długości, ciemnozielone i błyszczące z wierzchu, a jesienią stają się kolorowym kalejdoskopem - brunatno-czerwonym, pomarańczowym albo żółtym. Kwiaty mają różowy wygląd – nic dziwnego, że na wiosnę zaczynają zabawiać nas w maju i czerwcu, a owoce są czarne i kształtem przypominają ukryte w ogrodzie małe, leśne piłeczki.
Najpopularniejsze gatunki
Irga Dielsa - to krzew, który rośnie luźno, osiągając wysokość 1-1,5 m, niczym model na wybiegu mody z prostymi, cienkimi gałązkami. Jego liście, do 3 cm długości, są zaokrąglone jak pytanie o pomoc w ogrodzie – skórzaste i matowe. Różowe kwiaty są zebrane w miniaturowe bukieciki - 3-5 w zestawie - co idealnie nadaje się na szybkie ego-boosting. Owoce, jaskrawoczerwone i kuliste, mają średnicę około 6 mm - mogą nawet zawstydzić swoje większe rodzeństwo!
Irga pomarszczona - to krzew znany z tego, że osiąga wysokość 2-3 m, ale jego dużymi liśćmi o długości 4-8 cm. Posiada on ciemnozieloną, pomarszczoną górę, jak gdyby zapomniał - a może chciałby - o wizycie u fryzjera. Kwiaty znowu są różowe, gromadzą się w kwiatostany, jakby organizowały własne przyjęcie. Owoce jasnoczerwone, dojrzewają we wrześniu - idealny czas na owocowe eksploracje!
Irga pozioma - to krzew, który nazywa się poziomy nie bez powodu – dorasta do 1 m, ale woli się rozciągać w poziomie, niemal zapraszając innych na miejsce piknikowe. Liście, małe do 1,5 cm długości, są prawie okrągłe i ciemnozielone, a jesienią pokazują swoją ciemnoczerwoną oraz pomarańczową stronę. W łagodnych zimach pozostają na gałązkach i tuż obok można znaleźć zbuntowane liście, które postanowiły nie schować się na zimę.
Irga rozkrzewiona - to krzew, który może dorastać do 2 m wysokości, liście eliptyczne do 2,5 cm długości, cienkie i błyszczące. Kwiaty, dyskretne i różowe, rozwijają się w czerwcu - idealny czas na otwarcie sezonu kwiatowego. Owoce elipsoidalne, ciemnoczerwone do wiśniowych, dojrzewają już na początku września, gotowe do zbioru i ewentualnego przetworzenia na sok (lub raczej na zdrowie!).
Stanowisko
Irgi są dość elastyczne, kiedy chodzi o wybór miejsca – można je posadzić zarówno w słońcu, jak i w cieniu, co czyni je idealnym wyborem dla początkujących i niezdecydowanych ogrodników. Doskonale czują się również na skarpach i w tzw. trudnych miejscach. Tam, gdzie nic nie chce rosnąć, irga da sobie radę!
Wymagania
Podłoże: Irgi preferują gleby żyzne, próchniczne i przepuszczalne – trzeba pamiętać, że każda irga lubi czuć się w swoim podłożu jak w pięciogwiazdkowym hotelu. Dobrze odnajdują się również w skalnych szczelinach – w końcu każda roślina ma swoje własne miejsce do ukrywania się.
Rozmnażanie: To mały panel hodowlany - irgi rozmnażają się z nasion wymagających stratyfikacji ciepło-chłodnej. Samosiewki mogą pojawić się pod owocującymi krzewami – co może przypominać puszczanie małych uciekinierów wolno w świat! Pędy niektórych irg same sie ukorzeniają, inne da sie rozmnożyć przez sadzonki.
Najczęściej występujące choroby
Parch - to główny wróg irgi, na liściach pojawiają się jasnożółte, chlorotyczne plamy, które następnie brunatnieją. Porażone liście zaczynają przypominać otwarte dziewiątkowe kredki, a opadanie liści to ich sposób na powiedzenie odejdźmy w glorii! Częste opady deszczu sprzyjają pojawieniu się parcha, dlatego usuwanie porażonych liści oraz owoce to przymus, a nawożenie roślin w odpowiednich odstępach to tak trudny jak przeszukiwanie igły w stogu siana.
Najczęściej występujące szkodniki
Mszyce - to jedne z najgroźniejszych szkodników w ogrodzie, które zakradają się jak złodzieje w nocy. Żywią się sokoami roślin, co osłabia je i sprawia, że wyglądają, jakby mieli złą noc. Aby się ich pozbyć, można używać takich środków jak Mospilan 20SP lub o wiele bardziej naturalne preparaty, np. Emulpar Spray, które brzmią, jak coś, co można by spryskać w czasie przerwy na kawę (bo kto by nie chciał łączyć przyjemnego z pożytecznym?).
