Serduszka okazała różowa (Dicentra spectabilis) CEBULKA
Serduszka jest bylią wieloletnią, mrozoodporną. Należy do rodziny makowatych - Papaveraceae. Naturalnym obszarem jej występowania są Chiny i Japonia. Serduszka dorasta do wysokości ok 50 cm, tworząc kopiaste kępy. Pierzaste liście mają barwę szaro-niebieską. Kwiaty wyglądem przypominające serduszka, pojawiają się na przełomie maja i czerwca. Zebrane są w grona umieszczone na łukowato wygiętych pędach. Po przekwitnięciu liście zasychają i część naziemna rośliny zanika. Częścią rośliny, która nie zamiera na zimę, są bulwiaste korzenie. Są one grube i mięsiste i bardzo słabo rozgałęzione. Ze względu na krótki okres wegetacji jest odporna na szkodniki i choroby.
Serduszka okazała różowa (Dicentra spectabilis) uprawa:
Roślina najlepiej rośnie w glebie próchnicznej i wilgotnej, na stanowiskach lekko zacienionych. Dobrze jeśli będzie przepuszczalna. Jeżeli posadzimy serduszka na stanowisku nadmiernie nasłonecznionym, musimy liczyć się z tym, że bardzo szybko kwiaty będą więdnąć. Serduszka lubi wszelkiego rodzaju nawożenia organiczne. Po przekwitnięciu serduszka zaczyna powoli zasychać i po 2-3 tygodniach znika całkowicie. Ważne, żebyśmy nie usuwali zaschniętych liści, tylko poczekali, aż same odpadną, ponieważ każda zielona część rośliny zawiera chlorofil, dzięki któremu odżywia mięsisty korzeń, z którego roślina odrodzi się za rok. Cebulki serduszki sadzimy na przełomie kwietnia- maja.
Serduszka okazała o różowych kwiatach :
Kolor - różowy
Okres kwitnienia - V-VI
Rozstaw sadzenia - 40-50 cm
Termin sadzenia -IV-V
Wykopywanie - zimuje
Wysokość rośliny - 50-70 cm
Serduszka okazała różowa (Dicentra spectabilis) zastosowanie:
Bylinę można wykorzystać do tworzenia ciekawych kompozycji na rabatach. Głównie polecana do ogrodów w stylu wiejskim, ale dzięki swym niezwykle wdzięcznym kwiatostanom ozdobi każdy ogród. Dekoracyjne są zarówno szaro zielone liście, jak i liczne kwiaty, przypominające serduszka ze środków których kapią łzy. Najlepiej prezentuje się posadzona pod koronami drzew czy na obrzeżach krzewów.
