Nieszpułka jadalna (Mespilus germanica) Sadzonka 

Nieszpułka jadalna należy do monotypowego rodzaju blisko spokrewnionego z głogami. Jest jednym z najstarszych krzewów owocowych uprawianych przez człowieka nieprzerwanie od starożytności. Jak wiele mu podobnych uległo w ostatnich stuleciach w dużym stopniu zapomnieniu. Znane obecnie odmiany są przeważnie reliktami zamierzchłych czasów, w których nieszpułka była jeszcze ważną rośliną owocową, gdyż w najnowszej przeszłości prawie nie zajmowano się celową hodowlą nowych odmian. Większy krzew o krótkim pniu i o jadalnych owocach. Pokrój szeroki, rozłożysty, gęsty. Wzrost powolny, dorasta do 3-5 m wys., nadaje się do mniejszych ogrodów. Pochodzi z Azji Mniejszej, została rozpowszechniona przez starożytnych Rzymian. Liście jasnozielone, lancetowate, sezonowe 7-12 cm dł. Kwiaty 5-płatkowe, duże, białe, pojawiają się w czerwcu. Owoce kuliste, do 4 cm śr., mają gruszkowaty kształt

Nieszpułka jadalna uprawa:

Sadzonka doniczkowana, nadaje się do uprawy przez cały sezon ogrodniczy. Roślina wymaga żyznej gleby i słonecznego stanowiska. Podłoże umiarkowanie wilgotne, gleba przeciętna ogrodowa. Nieszpułka jest odporna na mróz, jednak w ostre zimy najmłodsze przyrosty mogą przemarzać i lepiej owocuje w ciepłych rejonach kraju. Późno zrzuca liście, więc nagłe duże opady śniegu mogą powodować wyłamywanie gałęzi.

Nieszpułka jadalna zastosowanie:

Ozdoba ogrodu, parku. Do jedzenia nadają się po pierwszych przymrozkach lub po okresie przechowywania, kiedy miąższ zmieni barwę z białej na brązową i stanie się miękki i słodki. Można je jeść na surowo, po ugotowaniu lub w przetworach.