Uprawa szczawiu w ogrodzie
Czy pamiętacie pyszną, lekko kwaśną zupę szczawiową z jajkiem z dzieciństwa ? Nasze babcie i mamy zbierały szczaw dziko rosnący na polach lub łąkach aby przygotować nam te wspaniałą i zdrową zupę. Obecnie możemy sami wyhodować sobie szczaw w ogródku koło domu lub na balkonie .Szczaw jest jednym z najwcześniejszych warzyw, rozpoczynającym wegetację zaraz po rozmarznięciu gleby po zimie.
Szczaw zwyczajny – co to za roślina ?
Ta wieloletnia roślina dorasta do 120 a nawet 200 cm. W naturze porasta gleby o odczynie kwaśnym, najczęściej brzegi rzek, stawów czy rowów oraz łąki. Charakterystyczna jest jej soczysta, żebrowana łodyga o czerwono- zielonym zabarwieniu oraz wzniesiony czerwonawy kwiatostan, który pojawia się w lecie. Gdy uprawiamy szczaw w ogrodzie, kwiatostan najlepiej jest usunąć, przez co pobudzimy młode, zielone listki do wzrostu. Mają one strzałkowaty kształt i kwaśny smak, który wiosną jest delikatny, a w miarę upływu czasu nabiera mocy.
Jak uprawiamy szczaw ?
Uprawiamy go częściej z siewu wprost na pole – wczesną wiosną w kwietniu lub później, w sierpniu, wiedząc, że rośliny z wczesnowiosennego siewu lepiej przechodzą zimę i są bardziej plonotwórcze. Wysiewamy go w rzędy oddalone od siebie co 20-30 cm, na głębokość 0,5-1 cm.
Wschody pojawiają się już po 5-7 dniach. Jeśli uprawiamy go w ogródku z innymi warzywami, nasiona wysiejmy na obrzeżach grządek (będzie w jednym miejscu przez kilka lat).
Szczaw możemy również uprawiać z podziału 2-3 letnich karp lub z kupionej rozsady w pojemnikach. Szczaw potrzebuje słonecznego stanowiska, jednak w lekkim cieniu także będzie się dobrze rozwijać. Jego uprawa nie nastręcza większych trudności, ponadto jest odporny na mróz.
Gleba pod jego uprawę musi być żyzna, wilgotna i przepuszczalna oraz w miarę lekka. Szczaw lubi podłoże wilgotne i bogate w żelazo. Jeżeli zapewnimy mu dobre stanowisko może na nim rosnąć i dawać zadowalający plon nawet przez 4 lata. Jesienią przed zasianiem dobrze jest użyźnić glebę używając do tego celu obornika. Niezbędnym zabiegiem jest przerywanie lub rozsadzanie oraz zarazem odchwaszczanie. Konieczne jest także regularne podlewanie, co gwarantuje soczystość liści.
Wybierać możemy jedynie spośród dwóch odmian – szczawiu Lyońskiego i Wielkiego Belwilskiego. Obie odmiany zostały wyhodowane we Francji, a różnią się między sobą kształtem, wielkością i zabarwieniem liści.
Jakie wartości odżywcze ma szczaw ?
Szczaw zwyczajny ma w swoim składzie wiele cennych składników odżywczych takich jak błonnik, białko, kwas foliowy, witaminy C, A, B a także magnes, fosfor, potas czy żelazo. Należy jednak pamiętać, że roślina jest też źródłem kwasu szczawiowego, który spożywany w nadmiernych ilościach prowadzi do tworzenia się kryształków szczawianowych i związanych z tym chorób nerek. Z tego względu należy zachować umiar w jedzeniu potraw ze szczawiu. Kwas szczawiowy w zupie z listków tej rośliny neutralizuje także dodatek mleka, śmietany czy jajka. Mimo to dieta zbyt bogata w szczaw może spowodować odwapnienie kości, niebezpieczne w każdym wieku, a szczególnie u osób starszych i dzieci.
Inne zastosowanie szczawiu !
Oprócz zupy możemy przygotować ze szczawiu także napar z liści stosowany na dolegliwości wątroby, nerek, stosowany do przemywania jamy ustnej a także owrzodzeń i czyraków. Liście, a właściwie ich sok można także stosować do wywabiania trudnych plam z rdzy, pleśni czy do czyszczenia wyrobów wiklinowych oraz srebrnych. A jeśli w naszym ogródku często pojawiają się mszyce, miodówki, czy przędziorki, warto sporządzić wyciąg z korzeni szczawiu, który pomoże w walce z nieproszonymi gośćmi.
